mələkə

is. <ər. məlikə> Padşah arvadı; şahbanu. O, neçə gündür ki, mələkənin dışarı çıxmasını gözləyirmiş. M. S. O.. Şah . . həyətə çıxdığı zaman mələkə öz əli ilə onu Quran altından keçirib dalınca dua oxumuşdu. P. M.. // Qadın padşah, qadın hökmdar; kraliça.